کسی صدا نکردم که مست رسوایی

کسی نگفت حرام است خوردن مشروب

یکی نگفت چرا بی سبب تو رسوایی

یک از میان برون شد بسنگ جهل بزد

به صورت من مجنون که خوانده رسوایی

ولی سئوال نکرد از منی که می دانست

تمام عمر نهاده به راه رسوایی

چرا تو رسوه عامی ولی خواص مدام

بپرسند از تو که چون است خوان رسوایی

جنون او مرا میکشد به کوی دلدارم

وگرنه من کجا و دل مست و دشت رسوایی

هزار بار اگر سنگ جهل بر سرم کوبند

عدول من نکنم از خطوط رسوایی

خراب حالی من خود گواه مستی دل

دل غریب کشد میل خود به رسوایی

عجب غریب است این زمانه و خلقش

که هر کسی به صلاحی زند به رسوایی

بیا جمال نما من که مست و رسوایم

به شوق دیدن تو خود کنم چو رسوایی

مسجدسلیمان ۲۷/۶/۸۶ اسداله پورهاشمی

خراب حالی دل را بهانه می گیرم

برای این که بیام به درگهت سحری

امید دین رویت بهانه میگیرم

هزار بار بهانه بگیرم از دل تنگ

چرا که بی تو دلم را بهانه میگیرم

ندانم از چه سبب این همه بهانه اییم

بهانه از تو و از دل همیشه می گیرم

سحر بکوی تو ای دوست رقص مستان بود

ز رقص این همه مستان بهانه می گیریم

ولی به غفلت خنده می کنند یاران

چرا که بی تو همیشه بهانه می گیرم

تمام شد همه رشته به باد فنا

سلام نکردن دل را بهانه می گیرم

ز غربت دل تنگم  هزار حرف و حدیث

یک از هزار را بهانه می گیرم

بیا به محفل رندان شبی خراب شویم

وگرنه عمر هدر را بهانه میگیرم

مسجد سلیمان ۱۳/۶/۸۶ اسداله پورهاشمی

دوستی یک تن و یک پیمانه

یک خراب حالی و یک می خانه

یک سبو پر ز شراب حورا

یک نگاه پر ز گل و ریحانه

هدف پاک به صبحی روشن

یک غزل خوان وسط گل خانه

عمر بی دوست نشاید بودن

دوست تنها دل پر پیمانه

دوست آن است که یک رنگ بگوید از خود

حرف های کهن از راز در میخانه

دوست یعنی تو سلامت در راه

در عجب باش از این پیمانه

من نگویم تو مرا دوست شوی

دوست من یارب این میخانه

دوست چون خط موازی باشد

منحرف نیست از این میخانه

چلچراغی است که عالم دانند

روشنی بخش در میخانه

دوستی ماهمه جا رنگ خدایی دارد

چه در این خانه چه در آن خانه

محرم راز دلم دوست من می باشد

چون خدا داده به او صد گل و صد پیمانه

در وفا داری او نیست مرا شبه و شک

مست اویم سحر از پیمانه

اسداله پورهاشمی مسجدسلیمان ۲/۵/۸۶

سلام دوستان خوبم مدت زیادی است که به شما سر نزدم و نوشته ایی نداشتم امروز بر آن شدم تا نوشته ای داشته باشم و موضوع مطرح شده این است که چقدر همت داریم

بحث ما فاطمه نیست ؛ بحث علی نیست و حکومت اسلامی بحث امروز حسین که که وجود خارجی ندارد وگرنه دنیا پر از یزیدیان است که به عناوین مختلف شمشیر در دست دارند و آماده این هستند که حسینی پیدا کنند و سرش را بدون کوچکترین پرسشی ببرند .

حتما می گویید چرا من از هیچ کس و هیچ حکومتی گله مند نیستم و نخواهم بود چرا بدلیل این که هیچکاره هستم و نوشته هایم هم بدرد پشیزی نمی خورد و تنها شاید یکی دو نفر بخوانند و جوابی هم ندهند ولی واقعیت ها کجا هستند و کدام دولتی در روی کره خاکی وجود دارد که تنها فکرش مردم بی دفاع و ساده و فقیر باشد یعنی کسانی که کنار خیابان ها می ایستند تا کسی انها را به عنوان کارگران موقت ببرند و روزی کاری بکنندو نانی برای بچه های خود ببرند .

حکومت اگر در مسیر مردم گام بر دارد که خیلی خوب و عالی است ولی چه مردمی و چه نوع مردمی مهم است آخر مردم انواع و اقسام دارند و اگر خوب دقت کنیم کسی که میلیارد ها دلار سرمایه دارد مردم است و منی هم که مانده  هزینه روزانه زن وبچه های خود هستم با میلیونها تومان بدهی مردم هستم ولی خدایی مردم چه کسانی هستند که همه دم از مردم می زنند ولی حرف حرف خودشان است و رای رای خودشان

اگر مردم واقعی را می خواهند که هیچ وجود خارجی ندارند و اگر هم داشته باشند در این عالم نیستند و به شکرانه خدا هیچ کسی حق اعتراض هم ندارد اگر اعتراضی هم صورت گیرد هزاران بهانه برایش دارند و تازه اگر دیدند که واقعا زورشان نمی رسد می خواهندت و بلایی سر می اورند که دیگر نه مردمی را بیاد داشته باشی و نه خودی و خانواده ای این هم مردم بودن .

مگر نه این است که بنزین سهمیه بندی شده است و به هر ماشینی روزانه به تناسب نوعش سهمیه داده میشود اگر در ایران بیست میلیون ماشین داشته باشیم به بیست میلیون نفر سهمیه داده می شود در نتیجه سهمیه انانی که ماشین ندارند و هیچ نوع امکاناتی چه می شود و حتی پولی برای سوار شدن به مترو و تاکسی  را هم ندارند به کجا می رود . این است روش علی و این است نجابت فاطمه که ما دم می زنیم ولی عمل نمی کنیم .

چقدر خوب است مسئولین بدون این که کسی انان را بشناسد سوار مترو شوند نه این که بگویند برنامه فردای ما این است که با مترو برویم مجلس تعداد زیادی محافظ و مامور بگذارند تا این اقا سوار مترو شوند و کفش پاره مسافری که به دلیل اذهام پاره شده است را نشان دهند او هم همین را گفت اگر شما این جا نبودی این اتفاق برایم رخ نمی داد  همین چقدر توضیح دادند و نوشتن

مگر نه این است که حکومت کشور ما اسلامی است پس چرا این قدر فقر و نداری در جامعه وجود دارد چرا این همه بیکاری هست تحریم هستیم درست .مورد سئوال هستیم درست  زیر تیغ تحریم قرار داریم درست ولی خودمان با خودمان هم خوب نیستیم تا چه رسد به دیگران  اگر ما دولت و ملت با هم خوب باشیم و از یک سهمیه بندی متناسب بر خوردار باشیم و اتحاد هم که خدا را شکر داریم ایا کشوری می تواند به ما زور بگوید خدایی در کشور ما چه چیزی کم است تنها چیزی که کم است مدیریت درست بدون کلک و بدون خود بینی .

کشور ما تنها کشور جهان است که چهار فصل دارد از نوع خوبش چرا ما این گونه هستیم چرا این همه بدبختی و نداری چرا یکی تا می تواند بخورد و یکی نان شب نداشته باشد چرا  آیا ما از مولایمان علی پیروی می کنیم ایا واقعا ما علی وار حرکت می کنیم یا این که فقط به خودمان و خودمان می اندیشیم همین وبس من یکی که دیگر در مرز جنون قرار دارم و نمی دانم چه بیاید بکنم وشاید همین روز ها فرار را بر قرار ترجیح دادم ولی خدایی مردم چه کسانی هستند  کسانی که پول دارند و به دولت مالیات های کلان می دهند یا مردم فقیری که هیچ گونه کمکی به دولت نمی کنند. کدام ؟

برای امروز همین قدر بس