»» بهانه ایی برای عشق
با خودم گفتم ،پاییز زندگی، سختی راه ،نزدیکی پایان راه ، خط سیاه روی سینه به عنوان عزا داریم ،خرمایی ، حلوایی، صلواتی،فاتحه ایی ، نزدیکترین راه برای رسیدن به آنچه دل می خواهد .عزت، مهربانی ،نکویی ،تکریم انسانهای والا، دوست داشتن آنانی که واقعا به عشق با احترام خاصی می نگرند ،عشق را دانش،ادب،بزرگی ،کرامت می دانند ، آنانی که در راه عشق قدم می گذارند معشوق هر که می خواهد باشد ، نا دیده می پرستند ، برای پرستیدن بهانه درست می کنند ،گاهی بین عاشق ومعشوق فاصله است ، برای پر کردن این فاصله از کلمات به شکل دیگر استفاده می کنند .عاشق اگر واقعا عاشق باشد از رسوایی نمی ترسد ، از بد نامی واهمه ندارد ، از دست دادن زندگی نگران نمی شود، می داند چه می کند ، چه می خواهد ،وقتی می دانی چه می کنی وچه می خواهی دیگر بهانه است زشتی ، زیبایی ، پیری،میان سالی ،جوانی ، کسی که عاشق است جز معشوق هیچ نمی بیند ،هیچ نمی خواهد ، خدا را در معشوق جستجو می کند ، دریا ،زمین،آسمان، آب ،باران ،رود همه را در چهر معشوق می جوید، نگاهش پر از خواستن است ، رفتارش دگر گونه است ، رسم ادب را در برابر معشوق به صورت سجده به جای می آورد ،شکل خاص به عشق دادن بهانه است ،باید دید مدرسه چه می گوید ، کلاس واستاد چه می خواهند ،دوبار کلاس عشق را درنوردیدن گناه است ، یک بار کافی است ، اگر واقعا عاشق باشی ، عشق یعنی زندگی ، یعنی شب وروز به او اندیشیدن مانند پرستیدن خدا عشق را این گونه دوست دارم و به انهم رسیده ام ، حیف که در پایان خط اسم مرا برای عاشق شدن خط زدن ، همین کافی که مرا مهربان می خوانی ، همین کافی که به زندگی پایانی من حال وهوایی دیگر داده ایی ، آفرین بر تو ای روز گار آفرین موفق وجاری باشید
نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » اسداله پورهاشمی ( چهارشنبه 84/7/13 :: ساعت 8:32 صبح )
»» لیست کل یادداشت های این وبلاگ
ورق پاره هاغدیرباورباورباوردوباره بر گردیمرسید فصل بهارنظری سوی خداایستاده[عناوین آرشیوشده]
