عشق یعنی فروتنی، افتادگی در برابر حق، وارستگی در میان جمع، دانش دوست داشتن ،فرهنگ زندگی عاشقانه ، شما وقتی با یک نفر که عاشق است بر خورد می کنی با انسانی  روبرو هستی که خودت هم باورت نمیشود ، آنقدر افتاده است که نمی توانی در تصور خود داشته باشی ، عشق همین طور گرته ایی نیست ، که هر وقت دلمون خواست بشویم وهر وقت هم دلمون نخواست رهایش کنیم ، وقتی عاشق می شویم چیز های تازه می آموزیم ، می آموزیم که در وهله اول انسان باشیم وقتی انسان شدیم آن وقت عاشق که شدیم قدر لحظه های عشق خود را هم می دانیم ،

وقتی کسی را دوست داریم تمام جوانب امر را در نظر می گیریم و به طرفش می رویم مانند زمانی که می خواهیم با خدای خودمون خلوت کنیم ابتدا خود را طاهر وبا وضو وارد میدان عشق خدایی میشویم برای کسی هم که عاشقش هستیم همین گونه است، یعنی به خودمان اجازه نمی دهیم کوچکترین حرکت زشت داشته باشیم . وقتی عاشق میشویم بر دانش وفرهنگ اجتماعی امان اضافه میشود نه اینکه کم شود در مقابل معشوق تسلیم هستیم هیچ از مدار حق بیرون نمی رویم تا وقتی که زمانش برسد و اجازه داده شود که وارد حریم عشق شویم . وقتی وارد حریم عشق شدیم تازه متوجه دنیای زیبای عشق خواهیم شد .

گناه است اگر عشق را بخواهیم به علت کم دانشی خودمان تحریفش کنیم ما وقتی نمی توانیم درک مطلب کنیم تقصیر عشق چیست ، عشق یعنی ندیده پرستیدن ، ندیده عشق ورزیدن ،دوست داشتن به اندازه ایی که نتوان بیانش کردراه را رفتن بدون این که کسی مانعی برایمان ایجاد کند در دنیای عشق همه آزادند وکسی با کسی کاری ندارد هر کس در بهشت خود است و از نعمت خدا دادی خود سود می برد ،خدا عشق را خلق کرده است . دردل انسان ها نهاده است اگر بی مورد بود ، بی حکمت بود که خلقش نمی کرد ، عشق را آفرید که پاک باخته شویم . عاشقانه نیایش کنیم وقتی انسان می تواند خدا را عاشقانه نیایش کند چگونه نمی تواند معشوق را نیایش یا پرستش کند ، عاشق انقدر پاک است که نمی توانیم به این عشق های امروزی که همه از جدایی بی وفایی دم می زنند یا خدای نا کرده از آلودگی حرف به میان می آورند دوری کند همه عاشقان حریم امن را دوست دارند هیچ عاشقی دل شکسته نمی شود پس عشق یک دانش است یک فرهنگ است .یک دوست داشتن خالصانه است بدون قید وبند .باز هم خواهم نوشت موفق وجاری باشید