ببخشين اغراق نه اعتراف
سلام بر اسد خان...اول ممنونم از اينكه بهم سر زديد...بايد اغراق كنم كه دست به قلمتون عاليه و من از خوندن نوشته هاتون لذت مي برم چونبه راحتي مي تونين همه چيرو توصيف كنين و البته به زيبايي.اين تبريك رو از من پذيرا باشين..و اما متنتون خيلي عالي بود..راستش وقتي كلمه ي عشق به وسط مياد آدم نمي دونه كه بايد چي بگه.من خودم مي تونم اينو بگم كه 90 درصد از عشق هاي امروزي همشونالكين...نميشه به كسي و عشقش اعتماد كني چون نميدوني كه برات چه نقشه اي كشيده..خيلي مثال جالبي بود...مثل يك بازي كودكانه اما بازي هاي كودكانه مثل خود بچه ها ساده و بي رياست اما عشق ها اينطور نيستند...من كه به شخصه اصلا از زندگي كردن در دنياي امروزي و ديجيتال و ماشيني هيچ لذتي نمي برم..حاضرم برگردم به 50 سال قبلوبا كمترين امكانات زندگي كنم..اما از زندگيم لذت ببرم.راستش عشق ها هم طوري ماشيني شدن...همش دروغ ...ريا...تزوير..مكر..حيله و چه و چه...من از زندگي كردن در دنيايي كه همه براي پول زندگي مي كنن و همه چيز به خاطر پول هست و مي بينم كه مردم حتي به راحتي براي بدست آوردن پول جونشون رو از دست ميدن...در دنيايي كه اسلام و دين براي مردم هيچ ارزشي نداره...نماز خوندن يه عادت شده و هيچ عشق و علاقه اي درشنيست...عشق هاي واقعي رو نميشه تشخيص داد...و از اينكه مجبورم به خاطر مردم زندگي كنم و بخاطرمردم و حرفهاي بيهودشون از خيلي علايقم بگذرم بدم مياد...خيلي قشنگ عشق خدائي رو توصيف كرده بودين...خيلي به دلم نشست...معذرت كه زياد حرف زدم ...راستش حرفام تو دلم سنگيني مي كنه...و دوست دارم كه تو وبلاگم بنويسم اما به خاطر اينكه خيلي از بچه هاي فاميل و آشنا ميان و مي خونن نمي تونم و نمي خوام كسايي كه منو مي شناسن پي به راز درونم ببرن...و سعي كنن بنوعي وارد حريم خصوصي ام شن...هر چيز كه بشكند از قدر و قيمتش كاسته مي شود جز دل كه گر بشكند در ضمن ممنونم از اينكه منو دوست خطاب كردي و بهم ارزش دادين كه متنمو خوندين و نظردادين...ولي واقعا اي كاش همه منو به خاطره ها بسپارن و شايد روزي دلشون براي خاطره هاشون تنگ شه و بخوان كه يادياز خاطره هاي مرده شده بكننخدا دوست خواهد شد...در پناه حق شاد باشين...
به ياد آرزوهايي كه مي ميرند سكوت مي كنم كه اين سكوت بلند ترين فرياد من است...
